Υπηρεσίες

Μετά τη λήψη του ιατρικού ιστορικού, ο γιατρός ενδέχεται να κάνει φυσική εξέταση. Στη διάγνωση των παθήσεων του ουροποιητικού βοηθούν οι εξετάσεις αίματος και ούρων.

Επίσης, πολλές φορές είναι απαραίτητος και ο απεικονιστικός έλεγχος του ουροποιητικού με ακτινογραφίες, υπερήχους, ενδοφλέβια πυελογραφία, αξονική τομογραφία, καθώς και ο ραδιοϊσοτοπικός έλεγχος με σπινθηρογράφημα νεφρών.

Είναι η τρίτη κατά σειρά συχνότητας πάθηση του ουροποιητικού. Εμφανίζεται σε άτομα κάθε ηλικίας, φύλου και φυλής, ενώ είναι γνωστή από τους αρχαίους χρόνους. Η συχνότητά της στις βιομηχανικές περιοχές φτάνει το 14% και το ποσοστό υποτροπής της στο 50% σε 5-6 έτη.

Η ηλικία εμφάνισης είναι μεταξύ 36 και 54 ετών με τους άνδρες να προσβάλλονται συχνότερα από τις γυναίκες.

Η ουρολιθίαση εμφανίζει γεωγραφική κατανομή (Κεντρική – Νότια – Βόρεια Ευρώπη, Η.Π.Α. Βόρεια Ινδία, Πακιστάν) και εμφανίζεται συχνότερα στα θερμά κλίματα, κατά τους καλοκαιρινούς και φθινοπωρινούς μήνες.

Άτομα που κάνουν χειρωνακτική εργασία προσβάλλονται λιγότερο από εκείνα που εργάζονται σε γραφείο. Η κατανάλωση ζωικού λευκώματος και λίπους, όπως και η μη λήψη άφθονων υγρών αυξάνουν τη συχνότητα εμφάνισής της.

ΕΙΔΗ ΛΙΘΩΝ:

• Από ασβέστιο
• Από ουρικό οξύ
• Από κυστίνη
• Από στουρβίτη
• Από ξανθίνη, τριαμτερένη, indinavir

Η διάγνωση γίνεται από το ιστορικό (κολικός νεφρού) και τον απεικονιστικό έλεγχο (ΝΟΚ, U/S, C/T).

Η θεραπευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει την αντιμετώπιση του οξέους πόνου και την απομάκρυνση του λίθου, η οποία επιτυγχάνεται με συντηρητική ή επεμβατική θεραπεία.

Είναι η αδυναμία επίτευξης στύσεως, ικανής σε σκληρότητα για είσοδο στον κόλπο και πραγματοποίησης σεξουαλικής επαφής.

ΑΙΤΙΑ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ ΣΤΥΣΗΣ

• Ψυχογενή
• Νευρογενή
• Αγγειακά
• Ενδοκρινικά
• Φαρμακευτικά

Σήμερα είναι δυνατόν να διαγνωστεί οργανική βλάβη στο 50-80% των ασθενών με διαταραχές στύσης.

Στις μικρότερες ηλικίες έχει βρεθεί ότι οργανικές αιτίες εμφανίζονται στο 30% των ασθενών, ενώ ψυχικά αίτια στο 70%. Αντίθετα, στις μεγαλύτερες ηλικίες (πάνω από 50) οργανικά αίτια υπάρχουν στο 85% και ψυχογενή μόνο στο 15% των ασθενών.

Προδιαθεσικοί παράγοντες και διάφορες ασθένειες, όπως η αρτηριοσκλήρωση, η υπέρταση, η υπερλιπιδαιμία, το κάπνισμα, ο σακχαρώδης διαβήτης, η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, η μεταμόσχευση νεφρού μπορούν να προκαλέσουν διαταραχές στη στύση.

Διάφορα φάρμακα, επίσης, μπορούν να προκαλέσουν διαταραχές στη στύση, όπως:

• Αντιυπερτασικά
• Φάρμακα για καρδιακές παθήσεις
• Αντιλιπιδαιμικά
• Διουρητικά
• Η2- αναστολείς
• Ψυχοφάρμακα
• Αντιφλεγμονώδη
• Κατά της παχυσαρκίας
• Αντιεπιληπτικά
• Παράγωγα εργοταμίνης
• Αλλοπουρινόλη, ατροπίνη, οπιούχα, γλυκοκορτικοειδή, οιστρογόνα κ.ά.

Η θεραπεία των διαταραχών στύσης ανάλογα με την αιτία είναι:

• Μη επεμβατική (από το στόμα χορήγηση φαρμάκων, ενδοσηραγγώδεις ενέσεις)
• Επεμβατική (επεμβάσεις επαναγγείωσης του πέους, πεϊκές προθέσεις)

Ονομάζεται η αδυναμία σύλληψης μετά από διάστημα 12 μηνών ελεύθερων σεξουαλικών σχέσεων.

Διαχωρίζεται σε:

• Πρωτοπαθή (απουσία εγκυμοσύνης στις σχέσεις του ασθενούς στο παρελθόν)
• Δευτεροπαθή (προηγηθείσα επίτευξης εγκυμοσύνης ανεξαρτήτου συντρόφου)

Το υπογόνιμο ζευγάρι πρέπει να αντιμετωπίζεται ως οντότητα κι αυτό γιατί στο 20-30% των περιπτώσεων υπογονιμότητας το αίτιο ανευρίσκεται μόνο στον άνδρα, στο 30% μόνο στη γυναίκα, ενώ στο 30-40% είναι μικτής αιτιολογίας.

Σε ένα ποσοστό περίπου 15% των ζευγαριών με υπογονιμότητα δεν είναι δυνατή η ανεύρεση του παθολογικού αιτίου (ιδιοπαθής υπογονιμότητα).

ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ ΑΝΔΡΙΚΗΣ ΥΠΟΓΟΝΙΜΟΤΗΤΑΣ

Α. ΠΡΟ-ΟΡΧΙΚΑ ΑΙΤΙΑ

• Διαταραχές της υποθαλαμικής λειτουργίας
• Διαταραχές της λειτουργίας της υπόφυσης
• Άλλες ορμονικές διαταραχές, όπως υπεροιστρογοναιμία, υπερανδρογοναιμία, υπέρ ή υποθυρεοειδισμός κ.ά.
• Συστηματικές παθήσεις

Β. ΟΡΧΙΚΑ ΑΙΤΙΑ

• Χρωμοσωμικές ανωμαλίες
• Απλασία σπερματικού επιθηλίου
• Αμφοτερόπλευρη ανορχία
• Ανωμαλίες σπερματοζωαρίων
• Διάφορες παθήσεις των όρχεων
• Κιρσοκήλη
• Μυοτονική δυστροφία
• Γοναδοτοξικοί παράγοντες
• Αναστολή ωρίμανσης των σπερματοζωαρίων

Γ. ΟΡΧΙΚΑ ΑΙΤΙΑ

• Απόφραξη αποχετευτικής οδού του σπέρματος
• Δυσπλασία αποχετευτικής οδού του σπέρματος
• Διαταραχές κινητικότητας και λειτουργίας των σπερματοζωαρίων
• Διαταραχές εκσπερμάτισης – Σεξουαλικές δυσλειτουργίες

Η θεραπεία της ανδρικής υπογονιμότητας διακρίνεται σε: ειδική συντηρητική θεραπεία, εμπειρική συντηρητική θεραπεία και χειρουργική θεραπεία.

Ακράτεια ούρων είναι η οποιουδήποτε βαθμού απώλεια ούρων, χωρίς τη θέληση του ασθενούς. Αποτελεί συχνή πάθηση που αφορά άνδρες και γυναίκες κάθε ηλικίας. Ο επιπολασμός της νόσου κυμαίνεται από 9-33%.

Είναι συχνότερη στους ηλικιωμένους και ειδικότερα σε άτομα που ζουν σε ιδρύματα. Οι περισσότεροι ασθενείς δεν ζητούν ιατρική βοήθεια είτε επειδή αδιαφορούν και θεωρούν το πρόβλημα φυσιολογικό επακόλουθο της ηλικίας, είτε επειδή ντρέπονται.

ΤΥΠΟΙ ΑΚΡΑΤΕΙΑΣ:

• Ακράτεια προσπάθειας, η οποία συμβαίνει κατά την άσκηση, το βήχα, το φτάρνισμα, την άρση βάρους κ.τ.λ.
• Επιτακτική ακράτεια, η οποία είναι η ακούσια απώλεια ούρων που συνοδεύεται ή ακολουθείται από μεγάλη επιθυμία για ούρηση.
  Χαρακτηριστικό του τύπου αυτού είναι ότι η επιθυμία για ούρηση είναι τόσο έντονη που ο ασθενής δεν προλαβαίνει να πάει στην τουαλέτα.
• Μικτού τύπου
• Ολική ή συνεχής ακράτεια από υπερπλήρωση, η οποία είναι αποτέλεσμα χρόνιας ατελούς επίσχεσης. Αυτός ο τύπος εμφανίζεται συχνά σε άνδρες με υπερπλασία προστάτου και χρόνια επίσχεση ούρων.

Η θεραπεία ανάλογα με τον τύπο, τη βαρύτητα των συμπτωμάτων της νόσου και τα αποτελέσματα του ουροδυναμικού ελέγχου είναι:

• Θεραπεία συμπεριφοράς
• Φαρμακευτική θεραπεία
• Ηλεκτροδιέργεση
• Χειρουργική θεραπεία

Η διορθική βιοψία του προστάτη εκτελείται συνήθως από εξειδικευμένο ουρολόγο. Η όλη διαδικασία διαρκεί το πολύ μισή ώρα και δεν απαιτείται νοσηλεία, αφού πραγματοποιείται στο ιατρείο.

Η εξέταση γίνεται με τοπική αναισθησία, ώστε να αποφευχθεί κάθε αίσθημα πόνου. Ο γιατρός αρχικά εισάγει στο ορθό αντισηπτικό και τοπικό αναισθητικό και στη συνέχεια εντοπίζει τον προστάτη με τη βοήθεια μιας ειδικής κεφαλής υπερήχων.

Η κεφαλή αυτή είναι κυλινδρική και έχει πάχος 2 με 3 εκατοστά (περίπου όσο το πάχος ενός αντίχειρα). Για την ευκολότερη εισαγωγή στο ορθό και την αποφυγή πρόκλησης τοπικού πόνου η κεφαλή των υπερήχων καλύπτεται με ειδικό gel, το οποίο περιέχει τοπικό αναισθητικό.

Ενδοσκοπική εξέταση που πραγματοποιείται με τη βοήθεια του κυστεοσκοπίου. Αποτελεί τη συχνότερη ουρολογική ενδοσκοπική εξέταση.

Αφού τοποθετηθεί ο ασθενής σε κατάλληλη θέση γίνεται είσοδος του κυστεοσκοπίου.

Ακολουθεί η πλήρωση της ουροδόχου κύστης με φυσιολογικό ορό και ο επισκοπικός έλεγχος της.

Κατά την κυστεοσκόπηση ελέγχεται υπό άμεση όραση ο βλεννογόνος της κύστης στο σύνολό της και το κυστικό τρίγωνο με τα δύο ουρητηρικά στόμια.

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΚΥΣΤΕΟΣΚΟΠΗΣΗΣ

• Σε περίπτωση αιματουρίας με φυσιολογικό ανώτερο ουροποιητικό σύστημα από τον ακτινολογικό έλεγχο
• Σε περίπτωση καθετηριασμού ουρητήρα ή ανιούσας πυελογραφίας
• Σε ενδοσκοπικές επεμβάσεις, όπως εκτομή θηλώματος, βιοψία όγκου κ.τ.λ.
• Σε κάθε περίπτωση που με τα συνηθισμένα μέσα δεν μπορεί να γίνει διάγνωση

ΑΝΤΕΝΔΕΙΞΕΙΣ ΚΥΣΤΕΟΣΚΟΠΗΣΗΣ

• Οξεία φλεγμονή της ουρήθρας, του προστάτου, της κύστης.
• Αποφεύγεται σε άτομα με βαριά νεφρική ανεπάρκεια και γίνεται μόνο σε απόλυτη ανάγκη.
• Πραγματοποιείται δύσκολα σε περιπτώσεις στενωμάτων ουρήθρας.

Η ουροροομέτρηση είναι μία ουρολογική εξέταση που εκτελείται σε κάθε ασθενή με καλοήθες προστατικό σύνδρομο. Μ’ αυτή την εξέταση μετριέται αντικειμενικά η δύναμη της ακτίνας των ούρων.

Ο ασθενής ουρεί με γεμάτη την ουροδόχο κύστη μέσα σ’ ένα ειδικά διαμορφωμένο δοχείο που είναι συνδεδεμένο με το ηλεκτρονικό ροόμετρο.

Η εξέταση διαρκεί όσο και μια φυσιολογική ούρηση. Το αποτέλεσμα τυπώνεται σε ένα χαρτί και δείχνει στην πορεία του χρόνου, εάν η κατάσταση της ούρησης έχει βελτιωθεί ή χειροτερέψει με την πάροδο της ηλικίας.

Είναι φυσιολογικό η μέγιστη ροή ούρων να ελαττώνεται με την πάροδο της ηλικίας, αλλά αυτό μπορεί να είναι ένα σημάδι μιας ΚΥΠ ή αδυναμίας του μυός της ουροδόχου κύστεως.

Ο χαλινός είναι μια πτυχή δέρματος που συνδέει τη βάλανο του πέους με το έσω πέταλο της ακροποσθίας.

Σε κανονικές συνθήκες επιτρέπει την πλήρη αποκάλυψη της βαλάνου τόσο σε ηρεμία όσο και σε στύση. Όταν έχει μικρότερο μήκος από το φυσιολογικό ονομάζεται βραχύς χαλινός και εμποδίζει την αποκάλυψη της βαλάνου κατά τη στύση με συνακόλουθο την κοιλιακή κάμψη της, και σε βαρύτερες περιπτώσεις και σε ηρεμία. Σε αυτές τις περιπτώσεις πολύ συχνά στη διάρκεια της ερωτικής πράξης μπορεί να συμβεί μερική ή και πλήρης ρήξη του, με σημαντική πολλές φορές αιμορραγία που χρήζει άμεσης συρραφής από τον ειδικό ουρολόγο.

Είναι μια πολύ δυσάρεστη και τραυματική εμπειρία που καλό είναι να προλαμβάνεται με την αξιολόγηση της κατάστασης από τον ειδικό ουρολόγο. Εφόσον κριθεί απαραίτητο, το πρόβλημα διορθώνεται στο ιατρείο ανώδυνα και γρήγορα με τοπική αναισθησία. Ο ασθενής επανέρχεται άμεσα στις δραστηριότητές του και μπορεί να έχει εκ νέου επαφή με την αυτόματη αποβολή των απορροφήσιμων ραμμάτων που χρησιμοποιούνται στην επέμβαση.

Τα οξυτενή κονδυλώματα είναι η πιο συχνή σεξουαλικά μεταδιδόμενη πάθηση παγκοσμίως.

Περίπου το 30% των ατόμων μεταξύ 20 και 30 ετών ενδέχεται να μολυνθούν και ο κίνδυνος για καρκίνο των γεννητικών οργάνων αυξάνεται επικίνδυνα. Για το λόγο αυτό η θεραπεία πρέπει να ξεκινήσει άμεσα μόλις γίνει η διάγνωση.

Η κρυοπηξία είναι μια αποτελεσματική θεραπεία και εξασφαλίζει περισσότερες πιθανότητες γρήγορης και πλήρους θεραπείας. Κατά την κρυοπηξία, οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες που επιδρούν στα κύτταρα προκαλούν μέσα σε αυτά, αλλά και στα αγγεία που τα αιματώνουν, τη δημιουργία μικροκρυστάλλων. Τελικά τα κύτταρα υφίστανται μη αναστρέψιμες βλάβες και καταστρέφονται. Μετά την εφαρμογή της μεθόδου ο ασθενής μπορεί άμεσα να επιστρέψει στις υποχρεώσεις του.

Ειδικότερα, μελέτες έχουν δείξει ότι τα ποσοστά επιτυχίας με την κρυοπηξία για κονδυλώματα είναι 79-88% μέσα στις 3 πρώτες συνεδρίες. Αυτό σίγουρα καθιστά την κρυοπηξία την πιο αποτελεσματική μέθοδο από ότι ορισμένα τοπικά σκευάσματα (καυστικές αλοιφές που χρησιμοποιούνται στο σπίτι υπό την καθοδήγηση γιατρού).

Θεραπεία με Cryopen

Το Cryopen είναι ένα μηχάνημα με απίστευτη ακρίβεια χιλιοστών, ικανό να στοχεύσει ακόμη και τα πιο μικρά σε μέγεθος οξυτενή κονδυλώματα, εκτοξεύοντας με πίεση σταθερή ποσότητα υποξειδίου του αζώτου.

Η κρυοπηξία με το Cryopen διαρκεί 5-25 δευτερόλεπτα, δίχως να καταστρέφει υγιή ιστό γύρω από τα κονδυλώματα. Δεν προκαλεί αλλεργίες, ερεθισμούς, πληγές και έτσι ο ασθενής μπορεί να επαναλάβει όσες θεραπείες χρειάζονται, δίχως δυσφορία.